Twee meningen, maten & gewichten

Voor- en tegenstanders van de ex-president Lula voeden zichzelf dagelijks met de publicaties omtrent hun idool/pispaal in de Braziliaanse pers. Het ontbreekt niet aan meningen, maten en gewichten. Brazilië Nieuws dient er twee op: een voor en een tegen.

Tereza Cruvinel – Jornal do Brasil: A Lava Jato na campanha

Het Lava Jato onderzoek wordt, nog maar eens, betrokken bij de kiescampagne, op dit moment voornamelijk mikkend op ex-president Lula, maar anderen kunnen volgen. De eerste interventie vond plaats in de campagne van 2014, het jaar van zijn geboorte (van het Lava Jato onderzoek), met het uitlekken van het gerechtelijk akkoord dat afgesloten werd met ex-Petrobras directeur Paulo Roberto Costa, waarbij politici van de PT en van andere partijen werden beschuldigd. De impact van die nieuwigheid was groot, maar kon de verkiezing van Dilma Rousseff niet tegenhouden. Bij de gemeentelijke verkiezingen verloren verschillende partijen, maar vooral de PT die meer dan de helft van zijn burgemeesters kwijtspeelde.

Lula was altijd het overduidelijke doel van het Lava Jato proces, en het feit dat hij ondanks zijn veroordeling en opsluiting zo ver geraakte, moet zijn jagers behoorlijk dwarszitten. De eerste beweging werd gemaakt door rechter Moro die de getuigenis van Lula omtrent de sítio in Atibaia opschoof naar november, dit om “electoraal profijt van de ondervraging te voorkomen”. Moro beseft maar al te goed dat Lula voordeel zou hebben met zijn verschijning, zelfs in tegengestelde zin, als beklaagde.

Vervolgens vragen de procureurs aan Carolina Lebbos (verantwoordelijke rechter voor de strafuitvoering) om de toegang te weigeren aan Gleisi Hoffmann en Fernando Haddad, om Lula te bezoeken in zijn cel. Volgens hen maken beiden misbruik van hun lidkaart van de OAB (orde van advocaten), Lula’s cel transformerend tot de vergaderplaats van de campagneleiding van de ex-president. Ze stellen ook de veelvuldige “religieuze bezoeken” in vraag. Iedereen weet dat Lula aan politiek doet, en zal blijven doen, zelfs als beide ‘petistas’ de toegang geweigerd wordt. Maar dat zou een schreeuwende onrechtvaardigheid zijn omdat beiden officieel werden toegevoegd aan het team van Lula’s verdedigers. Een politiek beest als Lula kan je niet neutraliseren, tenzij je hem naar de eenzame opsluiting verwijst. Zover kwam het nog niet.

En tenslotte het ergste: openbare aanklaagster Raquel Dodge wilt dat het oordeel over de geldigheid van Lula’s kandidatuur meteen geregistreerd wordt bij het STE. Om de boel te versnellen vraagt zij dat de termijn, toegestaan aan de PT om een invraagstelling te betwisten ingekort wordt tot op de dag van de registratie van deze invraagstelling. De wet hieromtrent is duidelijk: tot vijf dagen daarna. Wat Dodge wil is duidelijk: voorkomen dat de PT het volhoudt tot 31 augustus wanneer de dagelijkse campagnes beginnen op de nationale zenders, met Lula als kandidaat. Hij zou dan meteen stemmen kunnen vragen voor Haddad. Voor de PT bewijzen deze manoeuvres dat Lula vervolgd wordt door het Braziliaans gerechtelijk systeem. Spelen met de regels en termijnen is typisch voor de politiek. Maar niet voor het gerecht zoals Moro, de procureurs en Dodge willen, om te voorkomen dat een partij streeft naar de best mogelijke electorale effecten, binnen de kiesstrijd.

Bron

Ascânio Seleme – O Globo: O Ritual Funèbre

De registratie van Lula als kandidaat-president laat zien dat de PT aan studentenpolitiek doet op cruciale momenten van het nationale leven.

De partij beschikt over het onnavolgbare talent om spannende momenten in de geschiedenis om te vormen tot feestjes en toespraken, zo ook deze week. Bij de registratie van de doodgeboren kandidatuur hielden de leiders en de militanten een optocht, hand in hand, glimlachend en het victorie-gebaar makend, voor het oog van de camera’s van de aanwezige pers.

Om het sympathiek te houden, kan gezegd worden dat het om een politieke strijd gaat. De arbeiderspartij bewandelde deze weg al ontelbare keren. De tactiek bestaat erin om veel lawaai te maken en schuim te produceren, om zich dan nadien terug te trekken en een andere houding aan te nemen: van zij die door achteruitgaande krachten verslagen werden. Uiteraard, want de vooruitgaande krachten zijn enkel te vinden bij de PT, zo vindt de ongeloofwaardige partij. De partij handelt al lang zo, sinds hun eerste 8 volksvertegenwoordigers in het parlement.

Vandaag, mede dankzij de fondsen van de vakbonden en vooral van de MST, klinkt hun lawaai valser dan ooit. De tienduizend manifestanten die naar Brasília marcheerden, vroegen het onmogelijke: met name dat het kiestribunaal TSE een illegale kandidatuur registreert. Zij voerden enkel uit wat hen opgedragen werd. Waar is de tijd dat echte militanten vlaggen meedroegen, T-shirts dragend met de PT-ster, en gelukkig rondwandelden in Braziliaanse steden, denkend dat hun partij Brazilië zou veranderen?

De PT verliet Brasília kleiner dan bij hun intrede. De registratie van Lula als kandidaat was een begrafenisritueel van een man die wettelijk geen kandidaat kan zijn en die een straf uitzit in gesloten regime wegens een veroordeling voor corruptie en witwassen van overheidsgeld.

Zelfs als de wet zou ontkend worden, dan moet hij nog minstens een zesde van zijn straf uitzitten. Stel het u voor: dat zou betekenen dat het land tot april 2020 zou geleid worden door iemand die achter de tralies zit in Curitiba.

Diep in hun hart weten de partijbonzen dat de kandidatuur van Fernando Haddad de enige is die telt. Het is precies daarom dat ex-gouverneur van Bahia, Jaques Wagner, tijdens een lunch vroeg aan de partijleiders om Haddad de straat op te sturen. Wagner is intelligenter en pragmatischer dan het gemiddelde van zijn partijgenoten en weet dat de PT zijn toekomst riskeert door studentenpolitiek te voeren op cruciale momenten van het nationale leven.

Bron

Foto: Fotos Públicas - Alessandro Dantas - Ricardo Stuckert

#AscânioSeleme #BraziliëNieuwsOnline #FernandoHaddad #JaquesWagner #Curitiba #MST #TeresaCruvinel #Lula #OGlobo #RaquelDodge #JornaldoBrasil #SérgioMoro